Uśmiechnij się - czyli w oparach absurdu

Kobieta i jej dziesięcioletni syn jechali taksówką przez znaną dzielnicę "czerwonych latarń". Padał deszcz i wszystkie prostytutki schroniły się pod markizami. "Mamo," - spytał chłopiec, -  "co są te wszystkie kobiety tam robią?" "Oni czekają na swoich mężów, aby zabrali je wracając z pracy" - odparła. Taksówkarz odwraca się i mówi: "Rany, dlaczego boi się mu pani powiedzieć prawdę? To są prostytutki, chłopcze! Uprawiają seks z mężczyznami za pieniądze. " Mały chłopiec szeroko otworzył oczy i powiedział: "Czy to prawda, mamo?" Jego matka, patrząc twardo na kierowcę, skinęła twierdząco. Po kilku minutach, dziecko pyta dalej: "Mamo, a co się dzieje z dziećmi, które urodzą te kobiety?" "Większość z nich zostaje taksówkarzami" - odpowiedziała mama.

Nawet królowie lubią chamskie dowcipy Autorem artykułu jest Marcin Kosiarek Dowcipy i kawały są w naszej kulturze od zawsze. Pierwsze potwierdzone fakty dotyczące kawałów pojawiły się już w starożytności. Jednakże dopiero w XVIII wieku, wraz z rozwojem gazet, książek i czasopism, dowcipy przyjęły formę, jaką znamy obecnie. Co nas śmieszy i jaki ma to związek z dorobkiem kulturowym danego narodu? Każdy z nas lubi się śmiać, stąd nieustanna popularność dowcipów, zmienia się tylko ich forma. W XVIII wieku popularne stały się gazety i czasopisma. Wtedy fenomenem były również periodyki, w których drukowano romanse. Kwestią czasu było publikowanie kawałów obok informacji, felietonów czy opowiadań. Taka forma dowcipu miała najczęściej formę satyry politycznej, zabawnego opowiadania, czasem rysunku. Przeglądając gazetę, można stwierdzić, że praktycznie do dziś nie uległo to zmianie. Warto jednak podkreślić, że rozwój Internetu zobrazował, jak bardzo lubimy się śmiać i bawić. Chyba k...